Ο φασισμός στα σχολεία και το ρατσιστικό έγκλημα της Σπάρτης

Είναι τρομακτική η αδιαφορία, με την οποία αντιμετωπίζεται από το καθηγητικό κατεστημένο η άνοδος του φασισμού στα σχολεία. Δεν με εκπλήσσει, βέβαια, το ότι όλα αυτά τα χρόνια, το εκπαιδευτικό προσωπικό έκλεινε τα μάτια μπροστά στο γεγονός ότι τα σχολεία γινόντουσαν φυτώρια ρατσισμού. Οι δάσκαλοι και οι καθηγητές, πρώτα και πάνω από όλα, είναι δημόσιοι υπάλληλοι, δηλ. πληρώνονται από το κράτος και δεν μπορούν να δαγκώσουν το χέρι που τους ταΐζει, ακόμα κι αν αυτό το χέρι στάζει από το αίμα των δολοφονημένων μεταναστών. Αλλά και το ότι έκλεινε τα μάτια του μπροστά στην φασιστικοποίηση των μαθητών, σε κάποιες περιπτώσεις είναι επιεικές. Στα σχολεία καλλιεργήθηκε ο ρατσισμός μέσω μιας εκπαίδευσης, η οποία έχει σαν κύριο στόχο να φτιάξει στρατιώτες και σεξουαλικά αντικείμενα προς τέρψιν των στρατιωτών. Γι’ αυτό, ήδη από το νηπιαγωγείο, τα παιδιά διδάσκονται ότι οι Έλληνες είναι η ανώτερη φυλή του κόσμου, ότι οι σημερινοί Έλληνες είναι απόγονοι των αρχαίων που ήταν προπαντός καλοί πολεμιστές, ότι οι κατακτήσεις του Αλέξανδρου που κόστισαν εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς κάνανε καλό, ότι οι χριστιανοί Ρωμιοί που ξεσηκώθηκαν το 1821 και επιδόθηκαν στην πρώτη γενοκτονία στην Ευρώπη των νεότερων χρόνων σε βάρος των μουσουλμάνων και των Εβραίων ήταν ήρωες και καλά κάνανε κλπ. Και τα παιδιά δεν τα διδάσκονται μόνα τους από τα βιβλία, όλα αυτά τα ρατσιστικά και εθνικιστικά κηρύγματα. Τους τα διδάσκουν οι δάσκαλοι και οι καθηγητές και μάλιστα, τους υποχρεώνουν να συμμετέχουν σε εθνικιστικές γιορτές, σε εθνικιστικές παρελάσεις κοκ. Με λίγα-λόγια, όχι μόνο αδιαφόρησαν οι εκπαιδευτικοί στα πάμπολλα κρούσματα ρατσισμού στα σχολεία αλλά πολλοί από αυτούς διδάξανε τον εθνικισμό, τον μιλιταρισμό και των ρατσισμό ενώ οι υπόλοιποι από αδιαφορία ή από φόβο ποτέ δεν αντέδρασαν, εκτός από μερικά φωτεινά παραδείγματα, όπως κάποιων μετρημένων στα δάχτυλα, που αρνήθηκαν να οργανώσουν παρελάσεις ή κάνανε μαθήματα σε μετανάστες και επιδίωξαν μια εκπαίδευση κατάλληλη για μια πολυπολιτισμική κοινωνία (Γκράβα).Μετά από 20 χρόνια που συνεχίζεται αυτό το αίσχος στα ελληνικά σχολεία, είναι φυσικό να έχει επικρατήσει τόσο πολύ η ρατσιστική ιδεολογία, ώστε η σύσταση ρατσιστικών συμμοριών, σαν κι αυτής που δολοφόνησε τον μικρό Άλεξ και αυτής που βίασε την κοπελίτσα στην Αμάρυνθο, να γίνεται όλο και πιο συνηθισμένη και αποδεκτή από το σχολικό περιβάλλον.Τα πρόσφατα παραδείγματα είναι πολλά. Τα πιο γνωστά είναι η ρατσιστική εγκληματική συμμορία από μαθητές των Χανίων, η οποία δέρνει ανυπεράσπιστους μετανάστες με επιθυμητό στόχο να σκοτώσει κάποιον από αυτούς, ώστε να δοξαστεί και να καταλάβει κάποια θέση στο φασιστικό πάνθεον, όπως οι Γερμανοί εγκληματίες του δεύτερου παγκόσμιου πολέμου ή οι Σέρβοι (και κάποιοι Έλληνες μισθοφόροι) εγκληματίες του πολέμου της πρώην Γιουγκοσλαβίας, σαν κι αυτούς που ύψωσαν την Σερβική και την Ελληνική σημαία στην Σρεμπρένιτσα. Είναι οι ρατσιστική συμμορία από το σχολείο των Αμπελοκήπων, η οποία επιτέθηκε σε διαδηλωτές που διαμαρτυρόντουσαν για την φασιστική επίθεση σε πολιτιστικό στέκι των Αμπελοκήπων. Είναι η ρατσιστική εγκληματική συμμορία από μαθητές που επιχειρήσανε να κάψουν ζωντανούς μετανάστες που μένανε σε ένα παλιό σπίτι στην Σπάρτη. Αυτοί οι τελευταίοι, αποδείχτηκαν τόσο σίγουροι για την ασυλία που απολαμβάνουν στην Ελλάδα όλες οι μαθητικές φασιστικές συμμορίες, ώστε δεν δίστασαν να καταγράψουν στην κάμερα και τα πρόσωπά τους. Ειλικρινά, λυπάμαι τα παιδιά των μεταναστών και κάποια από τα παιδιά των Ελλήνων που δεν είναι φασιστάκια και υποχρεώνονται, όχι μόνο να υφίστανται την ρατσιστική και εθνικιστική προπαγάνδα των δασκάλων και των καθηγητών αλλά και να δίνουν μάχη σώμα με σώμα με τις φασιστικές συμμορίες που λυμαίνονται τα σχολεία, προκειμένου να αποφύγουν το λιντσάρισμα ή τον βιασμό. Δεν λυπάμαι τους δασκάλους και τους καθηγητές που δουλεύουν σε τόσο νοσηρό και απάνθρωπο περιβάλλον, γιατί μέχρι σήμερα έχουν αποδείξει ότι τους ενδιαφέρουν μόνο οι αποδοχές τους. Θλίβομαι, προπαντός, για το κίνημα (ακροαριστερό, αντιεξουσιαστικό, αναρχικό κλπ.) που ενώ ο φασισμός στα σχολεία έχει πάρει τέτοια έκταση και οι εγκληματικές συμμορίες επιδίδονται ανεμπόδιστες σε απόπειρες ανθρωποκτονιών, αυτό ασχολείται με τον συνδικαλισμό, την διαχείριση των φυσικών πόρων, την Παλαιστίνη, την προπαγάνδα κατά της εργασίας, την κρίση και ό, τι άλλο άσχετο προς την διόγκωση του φρικτού αυτού κοινωνικού καρκινώματος που λέγεται φασισμός. Ευτυχώς που μέσα στο κίνημα δρουν και αυτοί που κατεβαίνουν στους δρόμους και διαμαρτύρονται για τις δολοφονίες των μεταναστών από τους λιμενικούς, από τους βασανιστές των αστυνομικών τμημάτων, από τους ανθρωποκυνηγούς που πυροβολούνε μέσα στο κόσμο και σκοτώνουν, όποιον δεν προλάβει να καλυφθεί, από τους στρατιώτες, από τους συνοροφύλακες και άλλες κατηγορίες σωμάτων ασφαλείας που μεταξύ των επαγγελματικών τους καθηκόντων είναι και ο φόνος ανθρώπων, όποτε αυτοί κρίνουν σκόπιμο. Μόνο αυτοί που διαδηλώνουν κατά των κρατικών εγκλημάτων και γι’ αυτό κάθε λίγο και λιγάκι οδηγούνται στα δικαστήρια σαν να είναι αυτοί οι εγκληματίες, αποτελούν το εμπόδιο που βάζει η κοινωνία στην θεσμοποιημένη βία. Μόνο αυτοί μπορούν να αποτελέσουν φραγμό στην εξάπλωση του φασισμού. Ενός φασισμού, ο οποίος γίνεται όλο και πιο πολύ ανεξέλεγκτος και φιλοδοξεί να κάνει την Ελλάδα Γερμανία, όπου οι εμπρησμοί κέντρων υποδοχής μεταναστών γίνανε λαϊκό σπορ για τα φασιστικά γουρούνια. Αυτόν τον φασισμό διαφημίσανε με το ρατσιστικό τους έγκλημα τα φασιστάκια της Σπάρτης. Φίλιππας Κυρίτσης, Μάρτιος 2010